Αρχείο για Σεπτεμβρίου, 2015

/ θρησκεία είναι μόνον το ορθόδοξο δόγμα / άρα / θρησκευτικά σημαίνουν τη διδασκαλία του ορθόδοξου δόγματος /

/ το δικαίωμα ισχύει μόνον όταν θίγομαι /

/ η υποχρέωση είναι προαιρετική και αφορά πάντοτε τον Άλλον – ο Άλλος δεν υπάρχει διότι έχει μόνον δικαιώματα, όπως εγώ / άρα / … /

/ άποψη είναι μόνον η δική μου / αυτό είναι αυτονόητο /

/ όσοι φοιτούν στα ελληνικά σχολεία θα πρέπει να δηλώνουν άθεοι ή απάτριδες εφόσον δεν επιθυμούν κατήχηση και προπαγάνδα / φυσικά όσοι μετέχουν στην ελληνική εκπαίδευση, αυτονόητα, καθίστανται έλληνες /

/ ώρες – ώρες είναι διασκεδαστικό / συχνά όμως παραμορφώνεται και γίνεται τρομοκρατικό όλο αυτό το σκηνικό /

/ γλώσσα είναι ένα σύνολο κανόνων: στήνουμε δίπλα στη ζωντανή γλώσσα τους κανόνες της γραμματικής και της σύνταξης διευκολύνοντας την αξιολόγηση των παιδιών – μόνο των παιδιών – και αυτό το φάντασμα καταβροχθίζει τη ζωντανή γλώσσα της λογοτεχνίας ή της καθημερινότητας, των παραμυθιών και της φαντασίας / αυτό το φάντασμα ποσοτικοποιεί μια πρακτική – κι εδώ μιλώ και για τα μαθηματικά – με κανόνες και κατηγοριοποιήσεις, καταστρέφοντας συστηματικά και τη γλώσσα και τους αριθμούς / τότε βεβαίως τι θα διδάσκουμε στα παιδιά μας ε; αν όχι τους κανόνες και τη γραμματική; /

δάσκαλος έκανε πίσω σε χωριό και δεν φίλησε το Ευαγγέλιο, την ημέρα του αγιασμού / σύσσωμο το πλήθος αναφώνησε / μίλησε / ψιθύρισε / έδειξε κι έπιασε την ανάσα του και κοίταξε τον παπά / ο παπάς κάρφωσε τον δάσκαλο με το βλέμμα του και ο δάσκαλος χαμογέλασε – δεν ειρωνευόταν / απλά χαμογελούσε διότι την πρώτη μέρα στο σχολείο – όπως και τις υπόλοιπες, όσο μπορεί – θέλει να χαμογελά / σαν τον ηλίθιο, τον πρίγκιπα Μίσκιν, να χαμογελάει στα παιδιά και να τους μιλάει σαν να μην έχει τίποτα να κρύψει και να μην φοβάται τις λέξεις / θυμήθηκε ο δάσκαλος, τότε που έκανε πρακτική, μια περισπούδαστη σήμερα κυρία που καθοδηγεί μελλοντικούς εκπαιδευτικούς και βρίσκεται στο πανεπιστήμιο εξελίξιμη βεβαίως, έκανε την απίστευτη παρατήρηση σε ώρα πρακτικής διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών ότι ο δάσκαλος, ο ίδιος αυτός, θα πρέπει να σταματήσει να χαμογελάει στο μάθημα – δεν αρμόζει να χαμογελάει την ώρα που διδάσκει αρχαία ελληνικά / φυσικά όλοι ξέρουν ότι μόνον τα ζώα έχουν εκπαιδευτές, όχι όλα, αυτά που ατύχησαν και εξημερώθηκαν, άρα μπασταρδεύτηκαν και μπερδεύτηκαν, και πως αυτά υποφέρουν με τους εκπαιδευτές τους, ε Φρεδερείκο; / και οι άνθρωποι; / δεν ξέρω, είπε ο Ζαραθούστρα, δεν έχω δει κανέναν τέτοιο ακόμη /

την καλησπέρα μας

ΥΓ. Ας μην διαταράξουμε την εξουσία της οργανωμένης εκκλησίας – μην μας αφορίσουν κι όλα και δεν μας θάβουνε αύριο μεθαύριο και την ημέρα της κρίσης μάς αναζητά ο θεός και δεν μας βρίσκει μέσα στο χώμα

 

πώς και πότε αρχίζεις να μιλάς (ή και να γράφεις) ξανά; ίσως όταν αίρεται η δυσκολία που συνεπάγεται κάθε μονοδιάστατη προοπτική των πραγμάτων – στη μοναδική προοπτική, αυτήν που για εσένα είναι προφανώς αναγκαία, βυθίζεσαι στη σιωπή / απέναντι όμως σε αυτήν την ανάγκη παραμένει σκοτεινό και απροσπέλαστο εκείνο το σημείο που μπορεί να άρει κάθε μονοδιάστατη προοπτική και να κατανοήσει ξανά τη δυνατότητα ως διάνοιξη των μονοσήμαντων ορισμών των πραγμάτων / απέναντι σε αυτή τη δυνατότητα στέκεται το συντελεσμένο – αλλά είναι σαφές ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερους τρόπους από έναν, τον μοναδικό / έτσι κάπως αρχίζει και ξαναγράφει και ο Wittgenstein / όταν συνειδητοποιεί ότι είχε λάθος / το λάθος δεν ισχυροποιεί τη θέση, την άλλη θέση, την ορθή / αντίθετα επιτρέπει τη διάνοιξη των δυνατοτήτων των πραγμάτων και των ορισμών τους / θα το πεις: ελευθερία; / μπορεί / μη πρόβλεψη: η γλώσσα παραμένει ο μόνος //μη τόπος// που δεν μπορούμε να προβλέψουμε ταυτόχρονα τη θέση της και την διεύθυνσή της / μόνον ένα εκ των δύο αποκαλύπτεται / το άλλο παραμένει άφατο και παρακολουθεί και υπονομεύει θέση ή διεύθυνση / όπως περίπου η σκέψη ε; / μπορούμε να πούμε ότι το σώμα είναι ‘εδώ’ αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ βέβαιοι για τον νου / ή μήπως;

Mauro Beltrán

έρευνες και στατιστικά / συμπεράσματα / το κυρίαρχο μοντέλο παραμένει αυτό του Παβλόφ ή επιβλήθηκε – ας μην μαλώσουμε για αυτό / τροφοδοτώ και ανατροφοδοτώ / το δίπολο ερεθίζω – αντιδράω ή ερεθίζεται – αντιδράει ή οτιδήποτε / η παραμετροποίηση / η κυριαρχία του συμπεριφορισμού / το ερώτημα είναι: αν είμαστε αυτόματα / ή σε ποιον βαθμό είμαστε αυτόματα / η πολυπλοκότητα ανάγεται με συνοπτικούς τερματικούς σταθμούς σε ένα διάγραμμα και η σύνδεση αντικαθίσταται από βέλη – προκλητικά θελκτικό / λέξεις κλειδιά και στόχοι και αναμενόμενα αποτελέσματα / ή πώς το ποιοτικό (λέμε) ανάγεται στην ποσοτικοποίηση δίχως ωστόσο να προκύπτει λόγος (αναλογία ή κλάσμα) / η περιπλοκότητα της σύνδεσης συγκαλύπτεται με έννοιες όπως ‘ολιστικός’ ή ‘ολικός’ ή … οτιδήποτε / στα περιθώρια ωστόσο εκτίθεται η προκατάληψη του μέτρου – του προκρούστη / οι αντιφάσεις παραμένουν ένας τρόπος ελέγχου: όταν υποπίπτεις σε αντίφαση μπορώ και σε ελέγχω / αυτή η αντίφαση είναι λογική – όχι οντολογική ή πραγματική / είναι λυπηρό αυτό για εμένα / να πρέπει να λειτουργώ σαν τον σκύλο του Παβλόφ – σε πολλά επίπεδα (παρεμπτιπτόντως: συμπαθώ τα σκυλιά) / ο συμπεριφορισμός περπατάει παράλληλα με την στατιστική και τους αριθμούς – δεν αντιλέγω: είναι ένας απλός τρόπος να εξαλείψεις το αίνιγμα και τη δυσκολία – ο αριθμός / δεν αντιλέγω / αλλά δεν είναι πρακτικός: διότι παρατηρείς ότι δεν λειτουργεί / απλά οι αριθμοί δεν βγαίνουν (πάντα ή σχεδόν) / η δυσλειτουργία δεν αναζητείται στη φύση του ποσοτικού αλλά στο μέτρο ή τη μέθοδο / απαιτείς εξατομίκευση όταν προωθείς τη μαζικότητα / παραλογισμοί; / όχι / κάθε άλλο: διαλεκτική παράνοια λέγεται αυτό / το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν βγάζει νόημα πια το πράγμα: είναι ότι δεν υπάρχει το πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να βγαίνει νόημα / στατιστικολόγοι όλου του κόσμου, ενωθείτε και κυριαρχήστε

ανατέμνεις / αναλύεις / διαμελίζεις / φωτίζεις / η ανάλυση: θεμελιώδης μέθοδος / συλλέγεις / κατηγοριοποιείς / ταξινομείς / υπάγεις / ολόπλευρα; / είναι ένας τρόπος να παρατηρήσεις όλα τα μέρη (ταυτόχρονα;) / αυτό ωστόσο που έχεις αναλύσει έχει στο μεταξύ πεθάνει, διαλυθεί, καταστραφεί, διαμελιστεί: έχει διαφύγει από την ανυπόμονη αρπάγη των μεθόδων και εργαλείων – είναι μυστικιστική αυτή η προοπτική; / όχι κατ’ ανάγκη / και η κριτική; / υπερτιμημένη ή υποτιμημένη; / τα νόθα τέκνα της κριτικής είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων διεξάγεται η κριτική / κι όταν θα έχεις πια αναλύσει το περιστατικό, θα έχεις ανατρέξει στις θεωρητικές προκείμενες, θα έχεις πειραματικά ή στατιστικά δεδομένα της έρευνας, τότε ή θα δημοσιεύεις ή απλά θα προχωρήσεις σε διαφορετικά ζητήματα / και η κριτική ανάλυση; / η αναπαραγωγή του ομοίου ή ο (φαύλος) κύκλος των πραγμάτων που επανέρχονται ως ίδια παρά τις αναλύσεις, παρά την κριτική / όλα εξακολουθούν ως έχουν (…)

την καλησπέρα μας