Archive for the ‘scotland’s shame’ Category

Mogwai ‘Coolverine’

Posted: Μαΐου 15, 2017 in anna livia plurabelle, epistomadologies, σημειολωτική, αποβλεπτικά σχόλια, αναμνήσεις ήχων, ανεικονικός, διαστρωμάτωση ήχων, επιστρωματώσεις, εσωτέρικα, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, ηχοτόπια, λαβύρινθοι, ο Άγιος, meta / post -, mogwai, music, nomads, scotland's shame
0

Sep 1st

Every Country’s Sun

Advertisements

δουλειές ως συνήθως

Posted: Ιουλίου 11, 2015 in (παρά) πολιτικά, (παρά) λογικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, (selbst) ironisch, ad absurdum / absurdum, ad infinitum, anti symbolica, bankaran, impuberty or the mentally ill, παύσεις / σιωπές, παιδικά, συμπτωματολογία, συντακτικά φαινόμενα, σωματολογία, σημειολωτική, χρονογραφίες(ή Benjamin), αποβλεπτικά σχόλια, ακατονόμαστος, αντι/εκπαιδεύομαι, αντινομικά, ανεικονικός, διαστρωμάτωση σημασιών, ερινύες, ετερότητες, εικονικός, κρίσεις και κρίσεις, καλήψεις / occupations, μετα-τοπολογία, μηδέν, νομάς, ο Άγιος, krapp, meta / post -, nomads, scotland's shame, symbolica
0

καταγραφη18

12 μέρες μετά

get to france

Posted: Δεκέμβριος 22, 2014 in (oblivion) μνήμη, complications/compilations, grinderman, impuberty or the mentally ill, παύσεις / σιωπές, παιδικά, συμπτωματολογία, συντακτικά φαινόμενα, σωματολογία, υπεραναγνώσεις, χρονογραφίες(ή Benjamin), αβαθή ή συνομιλώντας σιωπηλά, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), γραμματικές παρατηρήσεις, διαστρωμάτωση ήχων, εσωτέρικα, εικονικός, λου, λοξογοτεχνία, λοξολογίες, μετα-τοπολογία, ο Άγιος, scotland's shame
0

Scotland’s Shame?

Posted: Σεπτεμβρίου 19, 2014 in (παρά) πολιτικά, (παρά) φιλοσοφικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, epistomadologies, grinderman, impuberty or the mentally ill, παύσεις / σιωπές, συμπτωματολογία, συντακτικά φαινόμενα, υπεραναγνώσεις, χρονογραφίες(ή Benjamin), α/αρχία, αποβλεπτικά σχόλια, αντινομικά, ανεικονικός, διαστρωμάτωση σημασιών, ερινύες, εικονικός, μετα-τοπολογία, μηδέν, meta / post -, music, nomads, scotland's shame, the boy with the thorn in his side, theatre, theoria
0

είναι παράδοξο αλλά – μισά ενοχικά και μισά δειλά – υποστηρίζουμε τις αυτονομίες… το πρόβλημα είναι βεβαίως ότι αυτές τροφοδοτούνται από εθνικιστικά ή εθνικά ιδεολογικά μανφιέστα… κι αυτό παραμένει ακατανοήτο – όχι ακριβώς: παραμένει οπωσδήποτε ένα ενδιαφέρον επιφαινόμενο της ανθρώπινης ταυτότητας… τι σημαίνει ‘ανήκω’ ή ‘γιατί θέλω να ανήκω’; η αυτοδιάθεση ή η αυτονομία ή η ελευθερία κτλ. παραμένουν κενά ιμάτια όταν αναφέρονται σε φανταστικά υποκείμενα και συλλογικότητες – οι αριθμοί μας είναι πια εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια συνεννόησης σε οποιοδήποτε επίπεδο… αλλά και πάλι: συχνά ακόμη και το 2 αποδεικνύεται μεγάλος αριθμός σε κάθε προσπάθεια συνεννόησης… ίσως… ίσως φυσικά να μας εκπλήσσει κι αυτή ακόμη η συνεννόηση – όταν πραγματώνεται… έκπληκτοι εξίσου όταν ΔΕΝ συνεννοούμαστε και όταν ΣΥΝΕΝΝΟΟΥΜΑΣΤΕ…

G’un robh math agad!
(Good luck – που λένε και οι κατακτητές που κατακτήσανε και κατακτήθηκαν από τους κατακτημένους)

Gras/Benjamin

Posted: Ιανουαρίου 4, 2014 in (oblivion) μνήμη, complications/compilations, epistomadologies, παύσεις / σιωπές, συμπτωματολογία, σημειολωτική, υπεραναγνώσεις, χρονογραφίες(ή Benjamin), αποβλεπτικά σχόλια, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), ανεικονικός, διαστρωμάτωση ήχων, ερινύες, εσωτέρικα, ετερότητες, μετα-τοπολογία, ο Άγιος, meta / post -, music, nomads, scotland's shame
0

όλα ήταν για τον νάνο της ιστορίας και τον τυμπανιστή του Γκρας… αλλά ούτως ή άλλως αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε; κάποιος άλλος και όχι εσύ, έτσι λες τουλάχιστον, περπατάει μέσα στην ιστορία (Σημ. αυτό αξίζει τον κόπο να ειπωθεί, ίσως δηλαδή, πώς ο Benjamin αναζητώντας το πλέον συγκεκριμένο και πρό-χειρο, σκαρφίστηκε μεγάλες αφηγήσεις που απλώς χρησιμοποίησαν λογοτεχνικές διαστροφές, όπως η προσωποποίηση, προκειμένου να συγκαλύψει τον αφηρημένο στοχασμό πίσω από το πρόσωπο ενός νάνου)… έξω από την Σημ.: αυτό δεν κάνουμε όλοι όμως;! κι αν την ιστορία δεν την κίνησε ο νάνος ή το ταμπούρλο του; αν ήταν εκείνος ο φόβος από τον οποίο έτρεξες για να σωθείς; ούτε αυτό… εξάλλου ‘η ιστορία δεν κινείται’ – εσύ θα διασχίσεις…

… ψαχουλεύεις τις ντουλάπες με ανησυχία μήπως και μέσα βρεθεί τελικά εκείνη η χαμένη μαύρη μάγισσα που σε τρομοκρατούσε μικρό… αργά ή γρήγορα φυσικά και θα πρέπει να μεγαλώσεις… μοιάζεις μεγάλος αλλά εκείνη η μαύρη μάγισσα δεν θα σε αφήσει τόσο εύκολα να ησυχάσεις – αν υποθέσουμε ότι ησυχάζουμε μεγαλώνοντας και δεν αγριεύουμε περισσότερο… εγώ, μιλώντας για μένα δηλαδή, μάλλον αγριεύω…

hey lad… see you at the pub

Posted: Ιανουαρίου 24, 2013 in (παρα -) λή(ρήμ)μματα, grinderman, σωματολογία, σημειολωτική, χρονογραφίες(ή Benjamin), ανεικονικός, γραμματικές παρατηρήσεις, ερινύες, εσωτέρικα, καλήψεις / occupations, λοξολογίες, μηδέν, νομάς, ο Άγιος, scotland's shame, theoria
2

ρώτησε αφελώς ο Άγιος:

‘κι αν διαφωνείς με τις αξίες και την ‘ηθική’ των εμπορικών κέντρων… γιατί δεν φεύγεις, ήσυχα, όμορφα και ελευθεριακά;’

και απάντησε αφελώς ο ίδιος ο Άγιος:

»θυμάμαι κάποτε έγραφα και βλαστημούσα, ξέσκιζα την εκκλησία και ηδονιζόμουν να διαβάζω κάθε μικρή και μεγάλη λέξη που κατάφερνα σαν χτύπημα ενάντιά της… με τα χρόνια έμαθα ότι ήμουνα αυτό που κυνηγούσα… έμαθα ότι ήμουνα ορφανός… και σταμάτησα να μιλώ για την εκκλησία… έπαψε να με νοιάζει… τότε σταμάτησα να είμαι ορφανός και η εκκλησία όπως και ο χριστός της απλά εξαφανίστηκαν σαν τα κακά φαντάσματα μιας κυριακάτικης κατήχησης… δεν με νοιάζει»

πιάστηκα από την τελευταία του λέξη: ‘νοιάζει’… ο Άγιος, λέω, δεν νοιάζεται για τίποτα…

και ο Άγιος απάντησε:

»μόνον αυτός που δεν νοιάζεται αγαπάει…»

δεν υπάρχει στ’ αλήθεια τίποτα έξω από την κοινωνία αυτή… και μάλλον για αυτό η ερώτηση ήταν ευθύς εξαρχής αφελής… και αυτός είναι και ο εχθρός ευθύς εξαρχής: αυτή η κοινωνία…

σκεπτικός ο Άγιος ξαναλέει:

»το δίκαιο τα κάνει όλα… απλά δεν είναι βέβαιο ποιος τό’χει… αυτός που λέει ότι τό’χει αργά ή γρήγορα θα αναλάβει να διαφωτίσει όλους τους υπόλοιπους που ακόμη υπνοβατούν… το ίδιο και ο άλλος… και ο επόμενος και ο προηγούμενος… το δίκιο σαν λαιμητόμος θα εξισώσει τα πράγματα… για αυτό δεν νοιάζομαι… διότι δεν έχω ποτέ μου δίκιο… δεν είναι απλά ότι είναι αυτό που κυνηγούν… είναι η πεποίθηση των δίκαιων των πράξεων και των λόγων… ανθρώπινα πολύ ανθρώπινα… για αυτό και αυτοί που χτυπούν νοιάζονται πολύ πιο πολύ από εκείνους που δεν χτυπούν… φυσικά δεν είμαστε βέβαιοι αν τα πρόβατα θελήσουνε να βγουν από το μαντρί – αλλά επιτέλους: κάποτε οι αλληγορίες με τα ζώα θα πρέπει να σταματήσουνε…»

ΥΓ. η αναφορά στον σεβασμό στη διαφορετικότητα στην προκήρυξη που αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση είναι διδακτική εδώ… quote: ‘πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρχει σεβασμός στις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις- που είναι τόσες όσες και οι φορείς τους- στο εσωτερικό μας με σκοπό την ενότητα στη δράση της καταστροφής του κράτους’ end quote / το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και το κράτος…

ο Άγιος όμως κουράστηκε…

την καληνύχτα μας…

mogwai updated…

Posted: Οκτώβριος 18, 2012 in (oblivion) μνήμη, complications/compilations, epistomadologies, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), ανεικονικός, διαστρωμάτωση ήχων, ετερότητες, μηδέν, meta / post -, music, scotland's shame, theatre
1

lesrevenants