Η ελεύθερη διακίνηση… των ιδεών. Τι συμβαίνει βεβαίως όταν μία ιδέα ενσαρκώνεται; Λαμβάνει σάρκα και οστά και περιφέρεται ρακένδυτη και ελάχιστη μεταξύ μας; Δεν είμαι βέβαιος τι σημαίνει ελεύθερη διακίνηση ιδεών – οι πλέον ρηξικέλευθες λέξεις γράφονται ή καλύτερα, ερμηνεύονται, εξ ορισμού όταν η διακίνηση δεν είναι διακίνηση αλλά διάδοση / στην κινητικότητα δεν εντοπίζονται εύκολα αφετηρίες και τερματικοί – η διάδοση βεβαίως εμπεριέχει αυτό το ‘δίνω’ / μία χειρονομία / μία έκταση του χεριού / μία χειρονομία – αν αποδεχτώ ή όχι; Αυτό είναι άλλο θέμα / η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών – υπενθυμίζει τον ανομολόγητο πόθο της πολιτικής – οικονομίας – ας διακινήσουμε: τίποτα ας μην παρεμποδίσει την διακίνηση/ Σπάνια η ιδέα ενσαρκώνεται βεβαίως: το σώμα της είναι ελάχιστο και καταπονημένο, φιλοξενείται ή καταλαμβάνει τον ελάχιστο χώρο που της προσφέρεται και αποφασίζει να αυτοκτονήσει: συνειδητά / άρα η ιδέα δεν απόκτησε μόνον σώμα αλλά και συνείδηση / τι παράξενο πράγμα: επίγνωση. Η μοναδική φορά που το πανεπιστημιακό άσυλο προσφέρει υπηρεσίες είναι αυτές – σαν αυτή που μία ιδέα, ‘μεταναστευτικό’ λέει ο πρύτανης / ας πούμε καλύτερα: εκμετάλλευση – αποφεύγω το ανθρωπιστικό διότι οι εικόνες δεν μαρτυρούν απλά την τραγωδία αλλά, κυρίως, την εκμετάλλευση σε όλα τα επίπεδα σε αυτόν τον κατά τα λοιπά φιλόξενο τόπο / δεν θα αδικήσω: την χρονιά που είχανε στήσει τις σκηνές τους στο ΑΠΘ το 2003 για το συνέδριο των 8 στην χαλκιδική ήταν ακόμη μία ιδέα ενσαρκωμένη // Το πρόβλημα δεν είναι η διακίνηση – νόμιμη ή μη: είναι η ίδια η κίνηση – αυτό που επιτρέπει την ζωή. Παράδοξο. Πόσους μετανάστες αλήθεια έχει ανάγκη ο τόπος; Να δώσουμε αριθμούς; Ή μήπως: πόσοι δεν θα προκαλέσουν την αλλοίωση του εθνικού και ορθόδοξου χρώματος του τόπου; Η αλλοίωση: σαν τη μούχλα. Η αλλοίωση: σαν χαλασμένο φαγητό. Τι απειλείται; Ή ποιος απειλείται; Τα χρώματα και οι αποχρώσεις: ας ανακατέψουμε. Ανακατευτούμε. Ας ανακατευτούμε. // Δεν θα πω: εργαζόμενοι / όχι – όχι εργαζόμενοι. Άνθρωποι. Βλέπετε αποφεύγω τον ανθρωπισμό και μιλώ για εκμετάλλευση και αποφεύγω τον εργαζόμενο και εργάτη και μιλώ για ανθρώπους. // Φυσικά το βλέμμα ευθυγραμμίζεται πιο εύκολα όταν οι γραμμές είναι μαύρες και άσπρες και οι λέξεις δίχως σημασία// δεν θα μιλήσω ούτε για το άσυλο// το Άσυλο συντρόφιμοι //
Σχόλιο: μετά την άθλια συμπεριφορά των παρουσιαστών στην πρωινή ενημέρωση της ΝΕΤ απέναντι σε έναν εκκολαπτόμενο πολιτικό και στέλεχος του ΣΥΝ – ρωτούσαν το ΠΟΛΙΤΙΚΟ θέμα, την ουσία δηλαδή: ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΝΕ ΠΟΙΟΣ ΠΟΙΟΣ ΠΟΙΟΣ /// το θέμα που έπαιξε ήταν: ανασφάλιστη εργασία. Προφανώς για έλληνες και μόνον. Αυστηρά για έλληνες και μόνον. Σημειωτική σου λέει μετά και μπούρδες – καλώς ήρθες /
Ο ράθυμος Σωκράτης
through the looking glass 
