εσύτιλες;

μερικές φορές – η αλήθεια είναι πως όχι – βοηθάει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: φτηνό δανεισμό με όρους ή πανάκριβο δανεισμό άνευ όρων; [βέβαια εδώ το ‘άνευ όρων’ εξαρτάται από τον τρόπο που σε βλέπει ο δανειστής] / τη φαντασία στην εξουσία [με τη μορφή των μεσαιωνικών μπουλουκιών] ή την εξουσία της φαντασίας [μια δικαστική εξουσία που εξαντλεί την αυστηρότητά της στις προκαταλήψεις της απέναντι σε αναρχικούς ή και συμπαθούντες ή και συντρόφους αναρχικών ενώ την ίδια ώρα διαιωνίζει πολιτικές / φασιστικές και άλλες περιπτώσεις, ακυρώνοντας στην ουσία της την έννοια της καταλογησιμότητας και της απονομής δικαιοσύνης]; / τον έλεγχο [όχι μόνον της εξουσίας ή των αποφάσεων – αυτό υποτίθεται πως προβλέπεται μέσα από τις διαδικασίες] αλλά και τον δικό μας – γιατί όχι; / διότι ακούγεται τουλάχιστον γελοίο να απαιτείς τον έλεγχο όλων των άλλων αλλά να αντιδράς στην αξιολόγησή σου στον έλεγχο και τον δικό σου/ έναν νόμο που να λειτουργεί [άρα δεσμευτικό και για εμάς] ή μια νεφελώδη κατάσταση που δεν είναι σαφές τι επιτρέπει και τι όχι; / ξέρω: στο κενό που περιβάλλει τις ιδέες – και ίσως τους νόμους – δεν επιβιώνει κανείς διότι δεν μπορεί να πάρει ανάσα / παρόλα αυτά -αργοπορημένα λένε πια αφού γύρισε ο τροχός της ιστορίας και οι νόμοι απελευθερώνουν πια την αγορά από την εργασία- αν αποφασίζαμε τι θέλαμε / πέρα από χαζοί της υπόθεσης προφανώς / μη πω και τίποτα πιο βαρύ / ίσως το πράγμα να μπορούσε να λειτουργεί / ξέρω: είμαι αφελής (και δεν ξέρω: αν θα συνέφερε κι εμένα να λειτουργεί το πράγμα)

την καλημέρα μου

οι ρομαντικοί και ο καπιταλισμός

όλοι επικαλούνται ή προσβλέπουν ή ελπίζουν σε μια έννοια ευσυνειδησίας που θα διασφαλίζει την ελευθερία (;) στην αγορά (ποια;) παράλληλα με την (αυτόματη) αυτορρύθμισή της, διότι όλοι γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα σε όλα τα συστήματα επέρχεται μια ισορροπία / δηλαδή μια κατάσταση που λειτουργεί / κάπου εδώ σταματούν όμως οι αναλογίες / διότι ναι: η αγορά λειτουργεί αλλά, φαίνεται ότι λειτουργεί σε βάρος των πολλών / έκπληκτο το άρθρο υπογραμμίζει ότι παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία ή πάλι, δεν εκδίδονται αποδείξεις / μα γιατί; / ελευθερία σημαίνει να αποφασίζω εγώ, όπως θέλω, όποτε θέλω / σαν τις διαφημίσεις ένα πράγμα / ή όχι;

την καλησπέρα μας

ο πρώτος άνθρωπος ήταν Έλληνας

αλήθεια χρειάζονται ανασκαφές για την απόδειξη της θεωρίας του Γκρεκοπίθηκου;

(εγώ με βλέπω κάθε μέρα…)

ο εξτρεμισμός

«Το κοινό στοιχείο των δραστών είναι ο ισλαμικός εξτρεμισμός. Είναι μια ιδεολογία που θεωρεί ότι οι δικές μας αξίες είναι ασύμβατες με το Ισλάμ. Αυτή είναι μία από τις μεγάλες προκλήσεις τις εποχής μας: να νικήσουμε τον εξτρεμισμό, πείθοντας τους πολίτες ότι οι δικές μας αξίες είναι καλύτερες»

ΥΓ. ο εξτρεμισμόςμπορείναεκδηλώνεταιωςέκταση,σκοτώνοντας

αλλάμπορείναεκδηλώνεταικαιωςένταση,πεπεισμένόοςνταςότιείναικαλύτερος(εγώδενκαταλαβαίνωπώςπείθειςτουςπολίτες,υποθέτωμετιςπολιτικέςσου;!)

εσύ, ποια τζιχάντ προτιμάς;

ήταν αμήχανο να διαβάζω τους πανηγυρισμούς των φανατικών μουσουλμάνων μετά την έκρηξη στο Manchester… η αμηχανία μεγάλωσε διαβάζοντας τους πανηγυρισμούς των φανατικών αριστερών / φασιστών μετά την έκρηξη της βόμβας στον Παπαδήμο… σοβαρά τώρα: θα μιλήσει κανένας άλλος για υποκίνηση σε μίσος;

(μιλώντας για υποκίνηση σε μίσος είναι αυτονόητο ότι μιλάς για υποτίμηση ανθρώπων)

ΥΓ. τη δικιά μας φυσικά – εννοώ τη τζιχάντ…

συντρόφιμοι και συντρόφιμες: γιατί οφείλουμε να συνταχθούμε όλοι / όλες με το διεθνές κεφάλαιο

η γη ξανάγινε επίπεδη – αν ήτανε ποτέ σφαίρα… μάλλον δεν ήτανε… ο εθνικισμός μοιάζει να έχει επανακάμψει – ταυτόχρονα υποχωρεί η προβληματική της ταυτότητας (δεν ξέρουμε αν η ταυτότητα – εδώ η συλλογική φαντασιακή συμβολική θέσμιση του έθνους ή της ομάδας – οφείλει να προηγείται ανθρωπολογικά προτού μπορέσουμε να την καταστήσουμε πρόβλημα – το δέον ωστόσο δεν έχει θέση εδώ: έτσι έχει το πράγμα)… θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η οικονομία παραμένει η μόνη ελπίδα σε αυτόν τον χαλεπό καιρό: αν κινηθεί προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, θα σωθεί ο πλανήτης… αν κινηθεί προς το διακρατικό εμπόριο, θα σωθεί η διπλωματία (άρα και η ειρήνη – μέχρις ενός σημείου)… αν κινηθεί προς την καινοτομία ή τις εκκινήσεις, θα μπορέσουν νέοι άνθρωποι να εργαστούν… για αυτό ας ελπίσουμε στην παρέμβαση της αγοράς (η οποία παραμένει υπόδειγμα λειτουργίας και αξιοκρατίας) και κυρίως, των τραπεζών απέναντι στις μεγάλες βιομηχανίες όπλων και στους εθνικιστές… η διεθνής της οικονομίας οφείλει να επανακάμψει… προτού εναγκαλιστεί ξανά το έθνος με την εθνική οικονομία… παραμένουμε θεατές με κομμένη την ανάσα… για τα Σκόπια, την Β. Κορέα, τη Συρία, τη Γαλλία, τη Βενεζουέλα… τη μικρή πια Βρετανία, τη Σκοτία και – γιατί όχι; – για εμάς: την Ελλάδα… ούτως ή άλλως, για μας η γη πάντοτε ήτανε επίπεδη… προφανώς και για όλους τους άλλους…

καλημέρα;

εσύ θα είσαι εκεί;(πού;)

πώς θρέφεται ένα Mogwai μετά τα μεσάνυχτα;

ο πιο απλός τρόπος να μεταμορφώσεις ένα χνουδωτό αρκουδάκι σε τέρας ή να θρέψεις το ίδιο το τέρας ώστε να αποκτήσει γιγαντιαίες διαστάσεις είναι η απαγόρευση… απαγορεύοντας προσφέρεις καλές υπηρεσίες εφόσον επιτρέπεις στο τέρας να προσλάβει μια σχεδόν αγαθή προβιά (του θύματος) / αφότου βεβαίως το έχεις εκνευρίσει ή θυμώσει…

ΥΓ. η Γαλλία (αντίθετα από την Ολλανδία), διαβάζω, ανατρέχει στην ελευθερία του συναθροίζεσθαι, ώστε να επιτρέψει τη βλακώδη και ηλίθια συγκέντρωση για την προπαγάνδα της προεκλογικής εκστρατείας (κρατιέμαι από τα γέλια) ενός δικτάτορα… δεν είμαστε εδώ όμως για να κρίνουμε ποιος είναι βλάκας (προφανώς και έχουμε ήδη αποφασίσει)… ή επικίνδυνος: προφανώς είναι… ούτε είμαστε εδώ για να εκθειάσουμε και να υπενθυμίσουμε την αξία του δημοψηφίσματος ως κορυφαίας στιγμής της συμμετοχής στη δημοκρατία… θυμάστε, δεν θυμάστε; Ναι, ίσως, όχι, ναι αλλά όχι ή όχι αλλά ναι…  το θέμα ήταν: Τι είναι (ήταν) η Ευρώπη; και η απάντηση σαφής: Ένας ορίζοντας που έχασε – αν είχε ποτέ – το νόημά της (δεν χρειάστηκε ούτε δυο γενιές για αυτό)…

Σαν φάρσα;

Βερσαλλίες ξανά… ή πώς να ζωντανέψετε τα λείψανα ξανά (σα μνήμη μέσα σε μουσείο).

Περαστικά μας

ΥΓ. απομένει να δούμε ποια θα είναι η Βαστίλλη σε αυτή τη φάρσα.

ΔΟΛ ΩΜΑ

ω τι υπέροχη που είναι αυτή η γλώσσα / τη χρεοκοπία την αποκαλεί φίμωση του τύπου / την αδυναμία πληρωμών, πλήγμα για την ελευθεροτυπία / τον οικονομικό έλεγχο, κίνδυνο για τη δημοκρατία (υπό άλλες συνθήκες και με ελάχιστες αλλαγές θα μπορούσαμε να παραλληλίσουμε τη χρεοκοπία του ΔΟΛ με αυτήν του κράτους (μιλώντας για διαπλοκή – με την καλή έννοια βεβαίως βεβαίως) /

ΥΓ. μετά το δίδαγμα της ΕΡΤ και την επαναφορά του θέματος της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας με αφορμή τον ΔΟΛ, αναρωτιέμαι: Εγώ, πότε θα κάνω επανάσταση;

wierd fish