μην με κοιτάς εμένα έτσι…

παρατηρώντας τον τρόπο που η κυρίαρχη αφήγηση – μέσα ενημέρωσης αλλά και άνθρωποι που ανταλλάσσουμε κουβέντες – αντιδρά απέναντι στην επικαιρότητα (τη διεθνή κυρίως: ονοματολογία Σκόπα/Μακεδονία και Τουρκία): η αφήγηση είναι σχεδόν αφελής / από τη μια είμαστε διαρκώς ενώπιον μιας διεθνούς συνωμοσίας με προφανή στόχο το έθνος και από την άλλη ενώπιον των αυτονόητων και αδιαμφισβήτητων- ελέω θεού – δικαιωμάτων μας / η κριτική αντιμετωπίζεται ως προσωπική επίθεση / η άλλη άποψη ως επικίνδυνη / κι εγώ συχνά έτσι αντιδράω… δεν είναι η οικονομική κρίση / είναι μια συλλογική παραφροσύνη: επειδή λέει το άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας / περαστικά…

Advertisements

ο Λούσιφος

λέει ο Δικηγόρος του Λούσιφου: «είναι άραγε η δομή της εξουσίας διαβρωτική ή επώδυνος ο συμβιβασμός ώστε με κόστος – αν – να επιτευχθούν κάποια πράγματα;»

απαντά ο Άγιος: «εσύ πάλι τι θα προτιμούσες; έναν κριτικό τέχνης που γαβγίζει μονάχα – έστω και επιδέξια; – ή τον κριτικό ως καλλιτέχνη; [Wilde]»

δικηγόρος του Λούσιφου: «ο μόνος τρόπος να μείνεις αληθινός (;) είναι να μην μετέχεις»

Άγιος: «ο μόνος τρόπος να μετέχεις είναι μένοντας αληθινός»

δικηγόρος του Λούσιφου: «γαβ»

κι αποχωρίστηκαν οι δρόμοι τους

οικονομική επιστήμη

η επιστήμη των οικονομικών μέσα από αριθμούς

στοιχεία αδιάσειστα και αντικειμενικά… νομοτέλεια… αδήριτη αναγκαιότητα…

δόξα σοι και περαστικά μας…

μια ιδέα μας ενώνει (ιδεαλισμός μαινόμενος)

αριστεροί / δεξιοί / αριστεροδέξιοι και δεξιοαρίστεροι / δεξιόστροφοι / αριστερόστροφοι και φυσικά μετριοπαθείς: μια ιδέα μας ενώνει ή ένα όνομα / στο κάτω – κάτω τι θα ήταν μια ιδέα δίχως όνομα;

στη φυλακή σκυλιά καταλανικά (ο φίλος σας ο Μέτερνιχ)

η νομική δημοκρατία – δεν θα την αποκαλέσουμε ακόμη συνταγματική – μπορεί και εκδίδει εντάλματα σύλληψης ενάντια ανθρώπων που – ανεξάρτητα από τα μικρά ή μεγάλα προσωπικά τους συμφέροντα – εκφράζουν σε μια ορισμένη στιγμή μια ευρύτερη βούληση… ή αλλιώς: τη βούληση πολλών ανθρώπων… η νομική δημοκρατία άραγε πόσο απέχει από τον φασισμό; κι αυτό εφόσον επιλέγει να αγνοήσει το αίτημα αυτοδιάθεσης ενός πληθυσμού… δεν είμαστε καταλανολόγοι ή κάτι σχετικό / ναι η Ισπανία έχει προχωρήσει από την εποχή του Φράνκο / ναι: είμαστε ρομαντικοί άνθρωποι που δεν ξεπεράσανε ποτέ τον Ισπανικό Εμφύλιο / παρόλα αυτά θα πρέπει να σκεφτούμε αυτό που συμβαίνει: η νομική δημοκρατία δεν θέτει το ερώτημα με σαφή τρόπο αλλά εξαπολύει τον νόμο απέναντι σε ανθρώπους που το θέσανε… δεν έχουμε μετρήσει κεφάλια και απόψεις… άλλοι προφανώς επιθυμούν μια ανεξάρτητη Καταλονία κι άλλοι όχι… θα μπορούσε να θέσει το ερώτημα η ίδια η Ισπανία… αλλά όπως συμβαίνει συχνά: επιλέγουμε να μην ρωτήσουμε διότι μας τρομάζει η απάντηση… σύμφωνοι: κάποιος μπορεί να αντιτείνει ότι ο νόμος δεν μπορεί να ζητά τη συναίνεση προκειμένου να εφαρμοστεί διότι με αυτόν τον τρόπο χάνει την ισχύ του, κυρίως, την καθολικότητά του… ο νόμος είναι ένα γεγονός… παρόλα αυτά ο νόμος δεν είναι μια ιερή συμμαχία – συχνά βεβαίως έτσι εκφράζεται – αλλά παραμένει υπό αίρεση… ή θα έπρεπε αυτό να προβλέπει ο νόμος για τον εαυτό του… εμείς το λέμε: αναστοχασμό…

ΥΓ. τυχοδιώκτης ο Πουτζδεμόν; σύμφωνοι… αλλά ένταλμα σύλληψης, και μάλιστα, ευρωπαϊκό; / υποκινητής σε στάση; /

ΥΓ1. κι εμείς τους δικούς μας, που είναι και ποινικοί, τους βάλαμε στη βουλή κι ας δικάζονται για φόνους… θα μου πείτε: δεν είναι υποκινητές σε στάση… θέλουν μόνο να καθαρίσουν τον τόπο που βρομάει… έχει μια διαφορά: κι αυτό η νομική δημοκρατία το ανέχεται… μιλώντας για συμφέροντα…

ελεύθερα ανελεύθεροι

μάλλον δεν πειράζει που έχουμε συνηθίσει σε αυτήν την κατάσταση / εννοώ: επιβιώνουμε / και μας αφήνουν ήσυχους – όχι όλους / όχι πάντα / μάλλον δεν πειράζει που τα παιδιά μας μπαίνουν κάθε χρόνο σε άσχημα σχολεία με σκυθρωπούς ανθρώπους – όχι όλοι / όχι πάντα / μάλλον δεν πειράζει που πρέπει να υπάρχουν 25 και 30 ψυχές σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα / ίσως για αυτό ζητούμε πια εμψυχωτές / απατεώνες μικρούς που θα μεταμορφώσουν τα πράγματα και θα τα εμπνεύσουν / όχι πάντα / συχνά / οπωσδήποτε όχι καθημερινά / μάλλον δεν πειράζει σε τίποτα που δεν κάνουμε ανακύκλωση / όχι όλοι / όχι πάντα / ή που δεν αφήνουμε χώρο για πεζοδρόμια ή χώρους για ανθρώπους να περπατήσουνε / καρότσια να κινηθούν / παιδιών κι ανθρώπων με ανάγκη / μάλλον κάπως μας βολεύει όλο αυτό / όχι πάντα / όχι όλους / όχι πάντα όλους / επιβιώνουμε / μάλλον αυτά θέλουμε κι εμείς / μια δουλειά που απλά χρειάστηκε να κάνουμε / με λίγα χρήματα – τουλάχιστον έχεις δουλειά / ναι / τουλάχιστον / λες και είναι νομοτελειακά διευθετημένα τα πράγματα / είναι / διότι η ελευθερία είναι μια δύσκολη στάση (υποθέτω αξιωματικά ότι η νομοτέλεια είναι μια μορφή συσχέτισης που ισορροπεί – για καλό ή κακό – και η ελευθερία μια μετατόπιση σε αυτές τις σχέσεις) / σχεδόν ακατόρθωτη / όχι εκείνη η ελευθερία που δεν γνωρίζει όρια / αλλά εκείνη που θέλει να δει τα όρια ίσως σε διαφορετικά σημεία πάνω στον ανθρώπινο χώρο / ή να αλλάξει τις καρέκλες και τα τραπέζια σε μια αίθουσα / ή ίσως να εμψυχώσει – προσπαθώντας να μείνει ειλικρινής επειδή ίσως το πράγμα που αναμένει την πνοή μας να είναι δική μας επιλογή / η ελευθερία είναι δύσκολη στάση / και μάλλον δεν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι / άρα είμαστε ελεύθεροι να μην είμαστε ελεύθεροι / αρκεί να μην μας το πούνε / ή να μας ζητήσουν να σβήσουμε το τσιγάρο μας ή πάλι: να μην πετάμε τα σκουπίδια μας ή να ησυχάσουμε τους σκύλους μας ή, γιατί όχι; – να σεβαστούμε έναν άνθρωπο δίπλα μας / ας πούμε: είναι κακή η μέρα σήμερα – αν και συγκριτικά με όσα περιμέναμε – εξελίχτηκε καλά / αύριο πάλι

μια ευχάριστη καλοκαιρινή πινελιά

περιορίζοντας την αναπαράσταση του κόσμου στο μέτρο, το ζύγι και τον χάρακα φτιάξαμε πρώτα τον εξωσκελετό μας – τα σπίτια και τις πολιτείες μας… τώρα φαίνεται ότι είναι σιγά – σιγά καιρός να φτιάξουμε τον έξω-νου μας χρησιμοποιώντας ξανά το μέτρο, το ζύγι και τον χάρακα – η τεχνολογία είναι ο εξωσκελετός της νόησής μας… γιατί; / απλά επειδή λειτουργεί… όπως και ο σκελετός μας… τελικά δεν επικρατήσαμε επειδή περνούσαμε την ώρα μας αφηγούμενοι ιστορίες ή φτιάχνοντας τις παλάμες μας στους τοίχους των σπηλαίων μας αλλά επειδή μπορούσαμε μάλλον να υπολογίσουμε… οι ιστορίες μας γίνανε στιγμές και αναρτήσεις – αδιάφορες – και ο υπολογισμός μια σκαλωσιά που ελάχιστοι ανεβαίνουν (οι περισσότεροι πασχίζουν να μην πέσουν)… σε κάποιες αίθουσες βέβαια και κάποια αμφιθέατρα και κάποιες παρέες ή κάποιοι γονείς, κάποια βιβλία ή κάποιες εικόνες διηγούνται ακόμη ιστορίες αλλά αυτές μοιάζουν πιο πολύ με κραυγές στην έρημο… διότι τόσο η γη όσο και η φαντασία όταν χαράσσονται ερημώνουνε… ερημώσανε… γιατί; γιατί χάνουνε από τον χώρο τους ή απλά τον χώρο τους… σαν τη γη: έγινε μετόχια και χωράφια… τετράγωνα ως επί το πλείστο… ένα ζώο που κατανοεί αριθμούς και σχήματα… τα υπόλοιπα προς κατανάλωση – ίσως με ένα περίβλημα υψηλού… αλλά κατανάλωση…

εσύτιλες;

μερικές φορές – η αλήθεια είναι πως όχι – βοηθάει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: φτηνό δανεισμό με όρους ή πανάκριβο δανεισμό άνευ όρων; [βέβαια εδώ το ‘άνευ όρων’ εξαρτάται από τον τρόπο που σε βλέπει ο δανειστής] / τη φαντασία στην εξουσία [με τη μορφή των μεσαιωνικών μπουλουκιών] ή την εξουσία της φαντασίας [μια δικαστική εξουσία που εξαντλεί την αυστηρότητά της στις προκαταλήψεις της απέναντι σε αναρχικούς ή και συμπαθούντες ή και συντρόφους αναρχικών ενώ την ίδια ώρα διαιωνίζει πολιτικές / φασιστικές και άλλες περιπτώσεις, ακυρώνοντας στην ουσία της την έννοια της καταλογησιμότητας και της απονομής δικαιοσύνης]; / τον έλεγχο [όχι μόνον της εξουσίας ή των αποφάσεων – αυτό υποτίθεται πως προβλέπεται μέσα από τις διαδικασίες] αλλά και τον δικό μας – γιατί όχι; / διότι ακούγεται τουλάχιστον γελοίο να απαιτείς τον έλεγχο όλων των άλλων αλλά να αντιδράς στην αξιολόγησή σου στον έλεγχο και τον δικό σου/ έναν νόμο που να λειτουργεί [άρα δεσμευτικό και για εμάς] ή μια νεφελώδη κατάσταση που δεν είναι σαφές τι επιτρέπει και τι όχι; / ξέρω: στο κενό που περιβάλλει τις ιδέες – και ίσως τους νόμους – δεν επιβιώνει κανείς διότι δεν μπορεί να πάρει ανάσα / παρόλα αυτά -αργοπορημένα λένε πια αφού γύρισε ο τροχός της ιστορίας και οι νόμοι απελευθερώνουν πια την αγορά από την εργασία- αν αποφασίζαμε τι θέλαμε / πέρα από χαζοί της υπόθεσης προφανώς / μη πω και τίποτα πιο βαρύ / ίσως το πράγμα να μπορούσε να λειτουργεί / ξέρω: είμαι αφελής (και δεν ξέρω: αν θα συνέφερε κι εμένα να λειτουργεί το πράγμα)

την καλημέρα μου

οι ρομαντικοί και ο καπιταλισμός

όλοι επικαλούνται ή προσβλέπουν ή ελπίζουν σε μια έννοια ευσυνειδησίας που θα διασφαλίζει την ελευθερία (;) στην αγορά (ποια;) παράλληλα με την (αυτόματη) αυτορρύθμισή της, διότι όλοι γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα σε όλα τα συστήματα επέρχεται μια ισορροπία / δηλαδή μια κατάσταση που λειτουργεί / κάπου εδώ σταματούν όμως οι αναλογίες / διότι ναι: η αγορά λειτουργεί αλλά, φαίνεται ότι λειτουργεί σε βάρος των πολλών / έκπληκτο το άρθρο υπογραμμίζει ότι παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία ή πάλι, δεν εκδίδονται αποδείξεις / μα γιατί; / ελευθερία σημαίνει να αποφασίζω εγώ, όπως θέλω, όποτε θέλω / σαν τις διαφημίσεις ένα πράγμα / ή όχι;

την καλησπέρα μας

ο πρώτος άνθρωπος ήταν Έλληνας

αλήθεια χρειάζονται ανασκαφές για την απόδειξη της θεωρίας του Γκρεκοπίθηκου;

(εγώ με βλέπω κάθε μέρα…)