a spectator / θεατής

ας μην προσπαθούμε τόσο πολύ να αλλάξουμε τον κόσμο (πια) /

ας ορθώσουμε έναν αντί-επαναστατικό λόγο: ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε…

η πράξη της κατανόησης μοιάζει απελπιστικά θεωρητική / απόκοσμη πια… η αλλαγή ωστόσο – έστω ότι αυτό θέλει ο καθένας ή η κάθε μια (δεν είναι βέβαιο ότι είναι ζητούμενο) – έρχεται μέσα από την κατανόηση (ρήση / σύνθημα)… η κατανόηση ως επούλωση ενός προπατορικού τραύματος ή πώς θα μπορούσαμε να σταματήσουμε την ενατένιση – να είμαστε θεατές; ας μην βιαστούν οι επαναστάτες: επαναστάσεις δίχως κατανόηση μοιάζουν τυφλές, όπως και κατανόηση δίχως επανά-στάση, μοιάζει κενή…

η εμπειρία της κατανόησης ξεκινάει με την ντροπή / την αμηχανία / την αποστροφή / προτού στραφούμε στην κατανόηση των λόγων της ντροπής / θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, με μια τέτοια περιγραφή, η κατανόηση μοιάζει με μεταστροφή – μόνον που δεν έχει θεολογικές προϋποθέσεις και προεκτάσεις… το θαύμα ή η μεταστροφή θα πρέπει να αναδυθεί μέσα από την κατανόηση – και όχι την αποκάλυψη… σύμφωνοι: ίσως μοιάζει με αποκάλυψη… αλλά επίπονη – σαν το όργωμα, τη σπορά, τη φροντίδα, τον θερισμό αλλά, κυρίως, τον αναστοχασμό όλων των παραπάνω… φυσικά αυτό είναι ένα κενό δέον πια: καθώς δεν χρειάζεται ούτε όργωμα, ούτε σπορά ή φροντίδα συνήθως… είναι όλα άμεσα διαθέσιμα… δίχως συνέπειες…

ΥΓ. έχουμε (;) πια κατανοήσει (;) τις περίπλοκες ακροβασίες των ορθολογικών δομών της οργάνωσης του συμβολικού ανθρώπινου χώρου… παρόλα αυτά, αυτές επιμένουν και αναπαράγονται, απορροφώντας την ένταση της σύγκρουσης των ατόμων ή και των ομάδων με αυτές… η κριτική έτσι μοιάζει απόκοσμη (η κατανόηση) ή περιορίζεται στη θεωρία… αυτή είναι η αντίφαση (ίσως είναι αντινομία άρα αναγκαία)…

την αισιόδοξη καλημέρα μας

Walden

«αν είσαι γραφιάς στο δημαρχείο δεν μπορείς να πας στη Γη του Πυρός το καλοκαίρι. Παρ’ όλα αυτά μπορείς να πας στο ‘πυρ το εξώτερον’ χωρίς δυσκολία. Ο κόσμος είναι πιο πλατύς από την ιδέα που έχουμε για αυτόν.»

Henry David Thoreau, Walden

ουδέτερο άκλιτο αρκτικόλεξο

η μόνη νηφάλια γνώμη που διάβασα… προσπαθώντας να επιλύσει την προφανή αντίφαση ανάμεσα σε αιτήματα που σχετίζονται με θεσμικά εδραιωμένες πρακτικές και τον αναρχικό τρόπο σκέψης… αν και οι αντιφάσεις δεν επιλύονται ποτέ (ούτε φυσικά συνθέτονται) αλλά παραμένουν ζωντανές, ορισμένες φορές αγγίζουμε τα όρια του τραγέλαφου όταν μπλέκουμε προφανώς ασύμμετρες πρακτικές… καλή τύχη ούτως ή άλλως…

την καλησπέρα μας

ΚΚ

λέει ο ΚΚ: παραγωγική διαδικασία – παρεμβαίνει (;) ο Νομάδας: αγορά εργασίας

λέει ο ΚΚ: ελίτ και θεωρία – παρεμβαίνει ο Νομάδας: έρευνα

λέει ο ΚΚ (εμφανώς ενοχλημένος και με διάθεση ειρωνική σε σχέση με τη θεωρία): περί θεού και τι η αλήθεια – παρεμβαίνει ο Νομάδας: ελευθερία ή το ελάχιστο, ο ελάχιστος τόπος αυτονομίας

λέει ο ΚΚ: διασύνδεση του πανεπιστημίου με την παραγωγική διαδικασία – παρεμβαίνει ο Νομάδας: η αγορά εργασίας ως χρηματοδότης του πανεπιστημίου

αυτά – λέει ο νομάδας: όχι πια άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, κάθε άλλο: ιδιότητες μάλλον χωρίς ανθρωπο – αυτό είναι καινοτόμο, αληθινά καινοτόμο…

αφιερωμένο στον Musil

η έρευνα (μαρτέλης)

αγαπητή έρευνα,

φέρω πολλαπλά ονόματα και δυστυχώς πολλαπλές και συχνά αντίπαλες προσωπικότητες οι οποίες συχνά, σε καθημερινή σχεδόν βάση διεξάγουν ανελέητο πόλεμο με έπαθλο το θεάρεστο κορμί μου – δυστυχώς έχω μόνον ένα φυσικό αντικείμενο που αποδίδω ή θέλω να πιστεύω ότι αυτό που αποδίδω είναι και το οικείο σώμα μου (παρόλο που δεν ανταποκρίνεται στη βούλησή μου και ορθά, διότι διαμέσω όλων αυτών των πολυσχιζοειδών φωνών συχνά αποπροσανατολίζομαστε)… οι περισσότεροι από εμάς που εξ ανάγκης συμβιώνουμε μέσα σε αυτό το σώμα είμαστε αρσενικοί – αν και γνωρίζουμε ότι η απαρχή μας ήταν το θήλυ… αυτό όμως δεν μας αγχώνει περισσότερο από όσο αγχωνόμαστε συνήθως με όλες τις καθημερινές ασχολίες μας… φυσικά η κατάσταση περιπλέχτηκε όταν ταυτόχρονα με το φυσικό μου σώμα, οι αναρίθμητες φωνές απόκτησαν πρόσβαση και σε ένα δεύτερο σώμα, το οποίο εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά των φωνών: είναι σιωπηλό, ακτινοβολεί, τρέφεται με ηλεκτρική ενέργεια και υποτάσσει ένα όργανο το οποίο, αν και δεν φέρει καμία ομοιότητα με το χέρι, ωστόσο, επιτελεί την ίδια λειτουργία: γράφει (μαλακίζεται)… η σύγχυση, όπως κατανοείτε, είναι τρομακτική: τί είμαστε εντέλει, άνθρωποι ή μηχανοί; (έκανα μία νοηματική ρίμμα που απαιτούσε πληθυντικό αριθμό)… κατά τα λοιπά είμαι άεργος ενώ οι εργασίες μου όλες και δίχως καμία εξαίρεση ουδέποτε συνάντησαν ή έτυχαν κανενός είδους αποδοχής: είμαστε, αυτό που όλοι γνωρίζουν και χαρακτηρίζουν, ανέκδοτοι ή και ανέκδοτα αποτυχίας… η μοναδική απήχηση που γνώρισε οποιαδήποτε προσπάθειά μου ήταν οι εποχές της δωρεάν διανομής εντύπων… η αεργία μου είναι φιλοσοφικής φύσης και λυπόμαστε διότι μας κατατάσσεται με τη θρησκεία και τους πνευματιστές… ο μόνος λογος που διατηρούμε το ευλογημένο τούτο ευβλογόγιο είναι προφανώς η προαναγγελία της έλευσης της δευτέρας παρουσίας ή του πνεύματος επί της γης… επιχειρούμε να προετοιμάσουμε τους ανθρώπους που έχουν την τύχη να επικοινωνήσουν με τις εξαίρετες γραφές μας… οι γραφές μας είναι κρυπτογραφικές κλεπτομανείς ενώ και εμείς οι ίδιοι συχνά υποκύπτουμε και κλεπτομανούμε κρυφά… προφανώς δεν έχουμε άλλη ζωή πέραν τωον ευβλογόγιων και η λαμπρή σας έρευνα είναι μία άριστη ευκαιρία προκειμένου να αναλογιστούμε κοιτάζοντας κατάματα τον εαυτό μας και το κενό που μας τρέφει ή και που τρέφουμε – δεν υπάρχει λόγος να κρυπτόμαστε προσφιλώς… ελληνόφωνοι και μη, αναρίθμητοι εμείς σας αγαπάμε… τί ράτσα ειμαστε; δημοσιογράφοι ή ηδονοβλεψίες ή στοχαστές πολιτικού λόγου; αδιέξοδοι νεο-ρομαντικοί ή αποτυχημένοι λογοτέχνες; καλλιτέχνες ή κριτικοί; ευτυχείς ή δυστυχείς; επώνυμοι ή ανώνυμοι ή ψευδώνυμοι;

ΥΓ. το ίδιο κείμενο κατατέθηκε και σε παρόμοια έρευνα που διεξήγαγε το απθ και το τμήμα ψυχολογίας… για καλή μας τύχη μας προσκάλεσαν και έκτοτε μας συντηρούν με μία ελάιχστη μηνιαία τροφεία προκειμένου να συμμετέχουμε ενεργά σε πάσης φύσεως πειράματα που αφορύν φάρμακα, θεραπείες, ψυχολογολογίες κτλ κτλ κτλ

εκστασιαζόμαστε με τα θέματα των ερευνών του πανεπιστημίου : ttp://blog-ereuna.blogspot.com/2007/03/blog-post_23.html