περιορίζοντας την αναπαράσταση του κόσμου στο μέτρο, το ζύγι και τον χάρακα φτιάξαμε πρώτα τον εξωσκελετό μας – τα σπίτια και τις πολιτείες μας… τώρα φαίνεται ότι είναι σιγά – σιγά καιρός να φτιάξουμε τον έξω-νου μας χρησιμοποιώντας ξανά το μέτρο, το ζύγι και τον χάρακα – η τεχνολογία είναι ο εξωσκελετός της νόησής μας… γιατί; / απλά επειδή λειτουργεί… όπως και ο σκελετός μας… τελικά δεν επικρατήσαμε επειδή περνούσαμε την ώρα μας αφηγούμενοι ιστορίες ή φτιάχνοντας τις παλάμες μας στους τοίχους των σπηλαίων μας αλλά επειδή μπορούσαμε μάλλον να υπολογίσουμε… οι ιστορίες μας γίνανε στιγμές και αναρτήσεις – αδιάφορες – και ο υπολογισμός μια σκαλωσιά που ελάχιστοι ανεβαίνουν (οι περισσότεροι πασχίζουν να μην πέσουν)… σε κάποιες αίθουσες βέβαια και κάποια αμφιθέατρα και κάποιες παρέες ή κάποιοι γονείς, κάποια βιβλία ή κάποιες εικόνες διηγούνται ακόμη ιστορίες αλλά αυτές μοιάζουν πιο πολύ με κραυγές στην έρημο… διότι τόσο η γη όσο και η φαντασία όταν χαράσσονται ερημώνουνε… ερημώσανε… γιατί; γιατί χάνουνε από τον χώρο τους ή απλά τον χώρο τους… σαν τη γη: έγινε μετόχια και χωράφια… τετράγωνα ως επί το πλείστο… ένα ζώο που κατανοεί αριθμούς και σχήματα… τα υπόλοιπα προς κατανάλωση – ίσως με ένα περίβλημα υψηλού… αλλά κατανάλωση…
Archive for the ‘θίασος’ Category
μια ευχάριστη καλοκαιρινή πινελιά
Posted: Αύγουστος 22, 2017 in (παρά) επιστημολογικά, (oblivion) μνήμη, (selbst) ironisch, ad infinitum, anti symbolica, bankaran, Beckett, exile, grinderman, impuberty or the mentally ill, πέρασε η ώρα, παύσεις / σιωπές, παιδικά, χρονογραφίες(ή Benjamin), απανθρωπολογικά, αποβλεπτικά σχόλια, αβαθή ή συνομιλώντας σιωπηλά, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), αντί-μεσσιανικά, αντι-Benjamin, αντι/εκπαιδεύομαι, ανθρωπωδία, ανθρωπολογικότατα, γραμματικές παρατηρήσεις, διαστρωμάτωση σημασιών, επιστρωματώσεις, ετερότητες, ενδοτοπογραφία, θίασος, κρίσεις και κρίσεις, καλήψεις / occupations, λαβύρινθοι, λοξολογίες, μετά το μετά μοντέρνο;, μετά-αλήθεια, μετα-τοπολογία, μηδέν, νομάς, ο Άγιος, ο έσω από εκεί, ο έξω από δω, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, ορα(μ)ματα, nomads, orakeln, post apocalyptica?, post verum, symbolica, theoria, Wittgensteinρεβιζιονίστας / ορθοδοξίστας
Posted: Ιουλίου 24, 2017 in (παρά) πολιτικά, (παρά) φιλοσοφικά, (παρά) λογικά, (selbst) ironisch, ad absurdum / absurdum, ad infinitum, anti symbolica, Beckett, grinderman, συμπτωματολογία, συντροφιμότητα, σωματολογία, φιλοσοφια, χρονογραφίες(ή Benjamin), απανθρωπολογικά, αφορισμένος, αβαθή ή συνομιλώντας σιωπηλά, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), ακατονόμαστος, αντί-μεσσιανικά, αντι-Benjamin, ανεικονικός, ανθρωπωδία, ανθρωπογραφία, διαστρωμάτωση σημασιών, επιστρωματώσεις, ερινύες, εσωτέρικα, θίασος, κρίσεις και κρίσεις, καλήψεις / occupations, λαβύρινθοι, λεκτοφονίες / λεξιφωνίες, λοξογοτεχνία, μεσσιανικά, μετά το μετά μοντέρνο;, μετά-αλήθεια, μηδέν, νομάς, ο Άγιος, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, ορα(μ)ματα, James Joyce, Kant, post verum, symbolica, theatre, theoriaπότε αντιλήφθηκες ότι είσαι κομουνιστής;
/ όταν ξεστόμισα ότι πρέπει να είμαστε πάντα με το μέρος των ηττημένων…
ότι είσαι με το μέρος των ηττημένων;
/όχι, όχι… ότι πρέπει πάντα να είμαι με το μέρος των ηττημένων…
κι εσύ ηττημένος;
/πρέπει να παραμείνω ηττημένος…
και πότε αντιλήφθηκες ότι δεν είσαι κομουνιστής;
/ όταν σκέφτηκα ότι παραμένω ηττημένος – όχι δικαιωμένος… καμία δικαίωση… ούτε συμβολική ούτε τίποτα…
ΥΓ. απέναντι στον ρεβιζιονισμό ή στην ορθοδοξία ή πάλι στους νεκρούς του Benjamin απομένει η μόνη δυνατή οδός: η ήττα… ως υπενθύμιση για την τραγική μοίρα του ανθρώπου…
αφορισμένοι
Posted: Μαΐου 26, 2017 in (παρά) φιλοσοφικά, (παρά) λογικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, (oblivion) μνήμη, (selbst) ironisch, ad absurdum / absurdum, ad infinitum, anna livia plurabelle, Beckett, exile, grinderman, παιδικά, συσκότιση, συμπτωματολογία, συντροφιμότητα, χρονογραφίες(ή Benjamin), απανθρωπολογικά, αφορισμένος, αβαθή ή συνομιλώντας σιωπηλά, ακατονόμαστος, αντί-μεσσιανικά, αντι-Benjamin, ανεικονικός, ανθρωπωδία, ανθρωπολογικότατα, γραμματικές παρατηρήσεις, επιστρωματώσεις, επιμεριστικά, ερινύες, εσωτέρικα, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, θίασος, κρίσεις και κρίσεις, καλήψεις / occupations, λαβύρινθοι, λεκτοφονίες / λεξιφωνίες, λοξογοτεχνία, λοξολογοτεχνία, μετα-τοπολογία, μηδέν, νομάς, ο Άγιος, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, krapp, silent picture
υπάρχει μια ανυπέρβλητη δυσκινησία στην σκέψη και στη γλώσσα αυτές τις μέρες… ένας θόρυβος διαρκής / σκέφτηκα να γράψω αφορισμούς – αλλά δεν μπορώ να αφορίσω (είπε ο Άγιος) / σκέφτηκα να κάψω τα σπαρτά και τη γη αλλά δεν μπορώ να καίω (είπε ο Νομάδας) / σκέφτηκα να πεθάνω αλλά προτιμάω το πεθαίνοντας (είπε ο Κραπ) / σκέφτηκα να σκεφτώ αλλά ήτανε λειψές οι κατηγορίες της σκέψης μου και η αντίφαση επίπονη και η συμφιλίωση αδύνατη (είπε ο Ανελικτής) /
ελευθερία (το βλέμμα του Ορφέα)
Posted: Μαΐου 18, 2017 in (παρά) φιλοσοφικά, (παρά) λογικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, (oblivion) μνήμη, (selbst) ironisch, ad absurdum / absurdum, ad infinitum, anna livia plurabelle, παύσεις / σιωπές, παιδικά, συντροφιμότητα, συντακτικά φαινόμενα, σημειολωτική, α/αρχία, αστυνομοτρομοκρατία, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), ακατονόμαστος, αντί-μεσσιανικά, αντι-Benjamin, αντι/εκπαιδεύομαι, ανεικονικός, ανθρωπωδία, γραμματικές παρατηρήσεις, διαστρωμάτωση σημασιών, επιστρωματώσεις, ερινύες, εσωτέρικα, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, θίασος, λαβύρινθοι, λεκτοφονίες / λεξιφωνίες, λοξογοτεχνία, λοξολογίες, λοξολογοτεχνία, μετά-αλήθεια, μηδέν, ο Άγιος, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, ορα(μ)ματα, Kant, krapp, post verum, symboliumπώς διαχειρίζεσαι την ελευθερία σου; ρώτησε ο Κραπ τον Άγιο / ο Άγιος είπε: ‘δεν είμαι ελεύθερος’ / ακόμη κι όταν δεν σε κοιτάζει κανείς; αντέτεινε ο Κραπ; / ‘το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό… πάντοτε με κοιτάζει κάποιος’ είπε ήρεμα ο Άγιος / άρα δεν είσαι ελεύθερος, είπε ο Κραπ / ‘αυτό σου είπα εξ αρχής’ κούνησε το κεφάλι του ο Άγιος
συντρόφιμοι και συντρόφιμες: γιατί οφείλουμε να συνταχθούμε όλοι / όλες με το διεθνές κεφάλαιο
Posted: Απρίλιος 28, 2017 in (παρά) πολιτικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, bankaran, epistomadologies, grinderman, impuberty or the mentally ill, πέρασε η ώρα, συμπτωματολογία, συντροφιμότητα, χρονογραφίες(ή Benjamin), αποβλεπτικά σχόλια, ακατονόμαστος, ανθρωπωδία, ανθρωπογραφία, ανθρωπολογικότατα, γραμματικές παρατηρήσεις, επιμεριστικά, ερινύες, ετερότητες, εικονικός, θίασος, κρίσεις και κρίσεις, καλήψεις / occupations, λαβύρινθοι, μετά-αλήθεια, νομάς, ο Άγιος, ο έσω από εκεί, ο έξω από δω, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, ορα(μ)ματα, krapp, meta / post -, post verumη γη ξανάγινε επίπεδη – αν ήτανε ποτέ σφαίρα… μάλλον δεν ήτανε… ο εθνικισμός μοιάζει να έχει επανακάμψει – ταυτόχρονα υποχωρεί η προβληματική της ταυτότητας (δεν ξέρουμε αν η ταυτότητα – εδώ η συλλογική φαντασιακή συμβολική θέσμιση του έθνους ή της ομάδας – οφείλει να προηγείται ανθρωπολογικά προτού μπορέσουμε να την καταστήσουμε πρόβλημα – το δέον ωστόσο δεν έχει θέση εδώ: έτσι έχει το πράγμα)… θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η οικονομία παραμένει η μόνη ελπίδα σε αυτόν τον χαλεπό καιρό: αν κινηθεί προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, θα σωθεί ο πλανήτης… αν κινηθεί προς το διακρατικό εμπόριο, θα σωθεί η διπλωματία (άρα και η ειρήνη – μέχρις ενός σημείου)… αν κινηθεί προς την καινοτομία ή τις εκκινήσεις, θα μπορέσουν νέοι άνθρωποι να εργαστούν… για αυτό ας ελπίσουμε στην παρέμβαση της αγοράς (η οποία παραμένει υπόδειγμα λειτουργίας και αξιοκρατίας) και κυρίως, των τραπεζών απέναντι στις μεγάλες βιομηχανίες όπλων και στους εθνικιστές… η διεθνής της οικονομίας οφείλει να επανακάμψει… προτού εναγκαλιστεί ξανά το έθνος με την εθνική οικονομία… παραμένουμε θεατές με κομμένη την ανάσα… για τα Σκόπια, την Β. Κορέα, τη Συρία, τη Γαλλία, τη Βενεζουέλα… τη μικρή πια Βρετανία, τη Σκοτία και – γιατί όχι; – για εμάς: την Ελλάδα… ούτως ή άλλως, για μας η γη πάντοτε ήτανε επίπεδη… προφανώς και για όλους τους άλλους…
καλημέρα;
ο κύριος Franzen και η ζωή του κυρίου Κραπ
Posted: Απρίλιος 6, 2017 in (παρά) λογικά, (παρα -) λή(ρήμ)μματα, (selbst) ironisch, ad infinitum, anna livia plurabelle, epistomadologies, grinderman, συμπτωματολογία, συντροφιμότητα, αβαθή ή συνομιλώντας σιωπηλά, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), αντί-μεσσιανικά, αντι-Benjamin, αντι/εκπαιδεύομαι, ανθρωπωδία, ανθρωπολογικότατα, διαστρωμάτωση σημασιών, ερινύες, εσωτέρικα, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, θίασος, κρίσεις και κρίσεις, λαβύρινθοι, λεκτοφονίες / λεξιφωνίες, λοξογοτεχνία, λοξολογίες, λοξολογοτεχνία, ο Άγιος, ορα(μ)ματα, James Joyce, krapp, nomads, silent picture, symbolicaο Κραπ δεν ταυτίζεται / αφομοιώνεται / εξαφανίζεται / και όταν αναδύεται, συνήθως, μονολογεί παρατηρώντας όλα όσα έκανε και είπε / ξέρει ότι πεθαίνει / αλλά αυτό δεν κάνουν όλοι; / επιπλέον: αυτός το κάνει καλύτερα από τους άλλους / διότι ξέρει / ότι πεθαίνει / ο Κραπ μεταμορφώθηκε σε Πατ και τώρα σε Αντρέας / ο κύριος Κραπ – είπαμε – αφομοιώνεται / εξαφανίζεται και μεταμορφώνεται / είναι μέρος της τελετής ενός πεθαίνοντας / ο κύριος Κραπ / κι έπειτα απλά γκρινιάζει / αυτό δεν κάνουν όλοι; / όχι όλοι: μόνον οι ηττημένοι / τι δουλειά έχουν οι ηττημένοι ανάμεσα στους ζωντανούς; / τι δουλειά έχει πια η λογοτεχνία;
Erik Satie – Gnossiennes 1,2,3
Posted: Μαρτίου 30, 2017 in (oblivion) μνήμη, ad infinitum, anna livia plurabelle, anti symbolica, complications/compilations, exile, GY!BE, παύσεις / σιωπές, συμπτωματολογία, σωματολογία, χρονογραφίες(ή Benjamin), αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), αναμνήσεις ήχων, ανεικονικός, ανθρωπωδία, διαστρωμάτωση ήχων, ερινύες, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, ηχοτόπια, θίασος, λαβύρινθοι, ο Άγιος, James Joyce, silent picture, symbolium, theatre, theoriathe big screen
Posted: Μαρτίου 23, 2017 in (oblivion) μνήμη, anna livia plurabelle, anti symbolica, complications/compilations, epistomadologies, exile, αναμνήσεις ήχων, ανεικονικός, ανθρωπογραφία, ανθρωπολογικότατα, διαστρωμάτωση ήχων, εικονικός, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, ηχοτόπια, θίασος, λαβύρινθοι, λοξολογίες, krapp, music, silent picture, the boy with the thorn in his side
lovingvincent
Posted: Φεβρουαρίου 6, 2017 in anna livia plurabelle, grinderman, συντροφιμότητα, σωματοπικά, αποβλεπτικά σχόλια, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), αντί-μεσσιανικά, ανθρωπωδία, ανθρωπογραφία, εικονικός, ενάντια στο οράν, ενδοτοπογραφία, θίασος, ο Άγιος, ο μέγας αρχειοθέτης / αχρηστοθέτης, ορα(μ)ματα, nomads, post verumΥΓ. άγνωστη ημερομηνία διανομής (!)
13 Jan 1941 / 13 Ιαν 1993
Posted: Ιανουαρίου 13, 2017 in (oblivion) μνήμη, anna livia plurabelle, exile, ireland, αγρυπνία (Nachtgottestdienst / wake), θίασος, λαβύρινθοι, ο Άγιος, James Joyce
HereComesEverybody /ο κύριος Πωσνατονπουμ
(να μην ξεχάσω τους γιους:)
Shem and Shaun / ο Αώος
(και οι γυναίκες)
Anna Livia Plurabelle / Χαμενμολυβ
